Książki o Afryce
Namibia
Maluchem przez Afrykę
(Egipt, Sudan, Etiopia, Kenia, Uganda, Rwanda, Tanzania, Zambia, Namibia, Republika Południowej Afryki)Ranking: ★★
Autor: Fiedler Paweł Arkady
Język: polski
Dziennik z podróży (czy raczej, jak ją autor określa: „ekspedycji”) przez całą szerokość Afryki od Egiptu do Republiki Południowej Afryki. Podróży nietypowej, bo z użyciem polskiego Fiata 126p. Paweł Arkady Fiedler w dążeniu do wyjątkowości wybrał właśnie ten środek transportu. Wielu przemierzyło kontynent piechotą, przejechało rowerem, ba był już nawet ktoś, kto przejechał Afrykę na hulajnodze. Trudno w dzisiejszych czasach o oryginalność, pozostało chyba wyruszyć w podróż traktorem na biegu wstecznym. Koniec uszczypliwości.
Ekspedycja rozpoczyna się w 2014 w porcie w Gdyni, skąd samochody płyną w kontenerze do egipskiej Damietty. Samochody, bo choć na zdjęciach tego nie widać, ekspedycja poza Maluchem składa się z terenowej Toyoty z dwoma operatorami filmowymi i częściami zamiennymi do Malucha (w tym zapasowy silnik). Podróż przez kontynent trwa trzy miesiące i wiedzie klasyczną drogą przez Afrykę Wschodnią.
Jak na dziennik przystało, ekspedycja opisana jest z typową dla tej formy skrupulatnością. Dużą część wypełniają treści związane z samą jazdą, kamieniami na drodze, odgłosami i pomrukami wydawanymi przez samochód. O Afryce za oknem samochodu jest niewiele: głównie są to zdziwienia miejscowych na widok Fiata 126p, powierzchowne informacje przewodnikowo-wikipedyczne oraz kilka powielonych podróżniczych mitów (np. ten o Wybrzeżu Szkieletowym w Namibii: „Stąd jego ponura sława i nazwa - wybrzeże szkieletów (sic!), od setek porzuconych na nim wraków”).
Na koniec złota myśl autora: „To właśnie upór i determinacja różnią podróżnika odkrywcę od podróżnika turysty.”
Królestwo potrzebuje kata
(Republika Południowej Afryki, Namibia, Suazi)Ranking: ★★
Autor: Albiński Wojciech
Język: polski
Drugi zbiór opowiadań Albińskiego jest kontynuacją w linii prostej "Kalahari". Tak jak każdy autor krótkich form literackich, jakimi są opowiadania, Albiński wybiera tematy, obrazy, niczym obiektywem aparatu - koncentrując uwagę na głównym temacie, świadomie odrzucając to, co nie mieści się w kadrze. Po autorze, który w opisywanej rzeczywistości spędził kawał swojego życia, oczekiwałbym jednak więcej, niż ciagłe, uporczywe przedstawianie złej strony świata. Widzimy więc album zdjęć wybranych, negatywnych i ... nijakich. Z książki po prostu wieje nudą.