Muzyczne tradycje Madagaskaru odwrócone są nieco plecami do Afryki kontynentalnej. Doskonale słychać to na płycie „Soul Makassar” - Tarika czerpie bowiem z muzycznych doświadczeń przywiezionych z Indonezji. Trzeba w tym miejscu przypomnieć, że to właśnie z wysp południowo-wschodniej Azji pochodzą pierwsi mieszkańcy Madagaskaru.
Nagrywająca w Londynie Tarika buduje melodie w oparciu o malgaskie instrumenty szarpane. Nie wypiera się wszelako innych instrumentów, uzupełniając melodie kobiecym, malgaskim wokalem. Na płycie dominują spokojne rytmy, skłaniające raczej do wygodnej sjesty w fotelu i marzeń o egzotycznej podróży, niż do tańca. Jest to również piękny przykład, jak afrykańska muzyka może być zróżnicowana i inna od utartych rytmów.
Utwory:
Muzyka Madagaskaru ma nieco wyspiarski charakter - jest specyficzna. Tak, jak na przykład w muzyce Wyżyny Abisyńskiej, nawet początkujący słuchacz afrykańskich rytmów dostrzeże w niej coś wyjątkowego. D´Gary nie wykracza poza ten schemat - i bardzo dobrze. Nawiązując do muzycznych tradycji Madagaskaru plecie gęstą, gitarową osnowę, umieszczając na jej tle rytmy instrumentów perkusyjnych (między innymi tabla i kongi) oraz wokale. D´Gary gra głównie na gitarze akustycznej, czasami chwytając za gryf instrumentu elektrycznego. Powstała w ten sposób mikstura energetyzuje, jednocześnie wyciszając zgiełk dnia codziennego, przenosząc konsumenta tysiące kilometrów dalej, na południe (najskuteczniejsze są zdaje się dwa utwory: „Resaka Marandray” i „Samby Lomay”).
Utwory: