płyt: 2, strona 1 z 1

Geoffrey Oryema „Exile”

(Uganda)
Rok wydania: 1990
Recenzja: Janusz

„Exile” to uchodźca. Oryema jest uchodźcą. Syn ministra za czasów Idi Amina uciekł z Ugandy przemycony w bagażniku samochodu. „Exile” to pierwsza płyta artysty, przepełniona tęsknotą do rodzimego kraju, nostalgią, którą zaskakująco odnajduję również w muzyce celtyckiej. W nagraniach wykorzystano wiele egzotycznych muzycznych motywów, ale znalazło się również miejsce dla instrumentów współczesnych. Docenić trzeba również zdolności wokalne Oryemy, plastycznie poruszającego się po szerokiej skali dźwięków i emocji. Dodatkowo, w tle słychać Petera Gabriela i Daniela Lanois, twórców przedsięwzięcia o nazwie Real World. Oprócz fragmentów zaśpiewanych po angielsku, usłyszymy utwory w suahili i acholi towarzyszące spokojnej, nieco kontemplacyjnej muzyce.
Dobra płyta na późną lub nawet wczesnoporanną porę. „Land of Anaka” i „Makambo” (dwa moje ulubione utwory z tej płyty) zyskują wtedy dodatkowy, uniwersalny wymiar.

Utwory:

1. Piny Runa Woko
2. Land of Anaka
3. Piri Wango Iya
4. Ye Ye Ye
5. Lacan Woto Kumu
6. Makambo
7. Jok Omako Nyako
8. Solitude
9. Lubanga
10. Exile

Ragga Dee „Digida”

(Uganda)
Rok wydania: 2006
Recenzja: Janusz

Ragga Dee reprezentuje pogodny styl grania, rozbrzmiewający często we wschodnioafrykańskich minibusach matatu i na miejskich imprezach tanecznych. Na płycie nie brakuje więc skocznych, wpadających w ucho melodii z przytupem oraz rubasznych tekstów z łatwym do zapamiętania refrenem (oceniam je tylko na podstawie domyśleń, gdyż wszystkie teksty, z wyłączeniem kilku wstawek, są zaśpiewane w Suahili), jak np. Bampalampa, czy tytułowa Digida. Muzyka na karnawał, cieszmy się z niej.
Przy okazji polecam sklep Music Land w Kamapali przy Kampala Road, naprzeciwko Amber House. Mają najlepszą muzykę, nie tylko z Ugandy.

Utwory:

1. Digida
2. Obufumbo
3. Bampalampa
4. Embalirila
5. Twasoma
6. Digida (inst)
7. Oyagala Cash
8. Ogenze
9. Chance Emu
10. Empisa
11. Ebiki?
12. Empisa (inst)