Indeks: Nouadhibou Nouakchott

Wcześniejsza podróż do Mauretanii w relacji Mauretania 2003.

---

Wprowadzenie

Mauretania reprezentuje pustynne oblicze Afryki - Sahara definiuje ten kraj w całości, jedynie na południu ustępując niewiele różniącym się krajobrazom Sahelu. O ile spragnione zieleni oczy mogą po wizycie w Mauretanii poczuć niedosyt, to koneserzy pustyni znajdą tu wszystko.

Wdzięki Mauretanii nie są dostępne dla każdego, poza kilkoma wyjątkami leżą poza zasięgiem transportu publicznego. Najłatwiej dostępne są opisane w tej relacji nadmorskie miasta Nawakszut i Nouadhibou. Atar i miasta wzdłuż drogi RN3 na południu również leżą na utartym szlaku. Stolicą pustyni jest Atar, skąd można zorganizować wypady w głąb Sahary. Trzecim, również bardzo ciekawym regionem jest południe Mauretanii przy granicy z Mali, gdzie pustynia ustępuje Sahelowi a świat Maurów miesza się z kulturami ludów Afryki Zachodniej.

Informacje pochodzą z maja 2019 roku.

Mauretania w skrócie

• Stolica: Nawakszut (1,2 mln mieszkańców)
• Powierzchnia: około trzy razy większa od Polski
• Ludność: 4,4 mln (Polska: 38,2 mln)
• Gęstość zaludnienia: 3,4 osoby/km² (Polska: 122)
• Język: francuski
• Najwyższa góra: Kudjat Idżdżil 915 m n.p.m. (obok Zouérat, źródło rudy żelaza)
• Najdłuższa rzeka: Senegal (1086 km, na granicy z Senegalem)

Geografia

Sahara i Mauretania to niemal synonimy. Nie oznacza to jednak, że kraj ten pokrywają w całości ikoniczne diuny. Najczęstszą wizytówką Mauretanii jest żwirowe, bądź kamienne pustkowie. Monotonię krajobrazu urozmaicają oazy, góry, morskie wybrzeże, wegetacja Sahelu na południu no i w końcu wspomniane wcześniej diuny.

Północno-wschodnia część Mauretanii jest niemal całkowicie bezludna. Największe skupiska ludności występują na wybrzeżu, na południu oraz w oazach Regionu Adrar w centrum kraju. Mauretania to kraj stosunkowo płaski, średnia wysokość nad poziomem morza to 276 metrów.

Mauretania leży w strefie czasowej UTC, przesuniętej o godzinę do tyłu w stosunku do Polski - południe w Nawakszut to już 13:00 w Polsce. Od początku kwietnia do końca października, gdy w Polsce obowiązuje czas letni, różnica ta zwiększa się do dwóch godzin. Senegal i Mali stosują ten sam czas. Sahara Zachodnia i Algieria znajdują się w strefie czasowej UTC+1, przyjeżdżając z tych krajów do Mauretanii należy przesunąć zegarki o godzinę do tyłu.

Szczegółowe i aktualne informacje o strefach czasowych w Afryce zawarłem na mapie stref czasowych Afryki.

Najdłuższe dni w Mauretanii są w czerwcu, gdy widno jest od 6:00 do 20:00. Najkrócej dzień trwa w grudniu: od 7:00 do 19:00.

Pogoda

Klimat Mauretanii kształtuje olbrzymia połać jałowej pustyni, podzwrotnikowe położenie oraz Ocean Atlantycki, chociaż wpływ ostatniego ograniczony jest do wąskiego pasa wybrzeża. Pustynia szybko się nagrzewa i równie szybko oddaje ciepło, z czego biorą się duże różnice temperatur pomiędzy dniem i nocą oraz porą suchą i wilgotną. Charakterystyczną cechą tej części kontynentu jest również wiejący w porze suchej znad pustyni harmattan. Pora deszczowa trwa od lipca do września, przynosząc deszcze głównie na południu kraju. Średnia temperatura na wybrzeżu Mauretanii to około 26°C.

• Kiedy jechać do Mauretanii?

  Każda pora na podróż do Mauretanii może być dobra. Zimą (od listopada do marca) temperatury są najniższe a na pustyni może być wręcz mroźnie, co może nie odpowiadać spragnionym tropików turystom. W dodatku w okresie tym region nawiedza naładowany pustynnym pyłem harmattan, przysłaniając horyzont. Latem (od lipca do września) bywa zaś bardzo gorąco a niebo mogą przysłaniać deszczowe chmury. Dobrym rozwiązaniem zdaje się być podróż pomiędzy sezonami, zwłaszcza październik, gdy na południu nie ma już deszczów a na pustyni nie jest jeszcze zbyt zimno.

Wizy i ambasady

Wizy Mauretanii dostępne są na granicach lądowych (nie wszystkich) oraz na lotniskach w Nawakszut i Nouadhibou. Wiza ważna na 30 dni pobytu kosztuje 55 euro. Przyjeżdżając z Senegalu wizy można otrzymać w Rosso i Diama. Jadąc z Mali, wizy są dostępne na granicy w Gogui w drodze do Ayoun el Atrous. Podróżując z Sahary Zachodniej i Maroka wizy można otrzymać na przejściu granicznym w Guerguerat. Wizy są również dostępne na otwartym w 2018 roku przejściu granicznym z Algierią, na południe od Tindouf w Algierii (może to ulec zmianie ze względu na zmieniające się formalności wymagane do przekroczenia granicy w tym miejscu).

Wizy państw sąsiednich

• Sahara Zachodnia / Maroko
  Sahara Zachodnia de facto administrowana jest przez Maroko, więc obowiązują takie same przepisy wjazdowe, jak do Maroka. Polacy nie potrzebują wiz wjazdowych do Maroka i mogą przebywać na terytorium tego kraju do 90 dni.
• Algieria
  Aby wjechać do Algierii potrzebna jest zawczasu zdobyta wiza. Zazwyczaj wśród wymogów wizowych jest potwierdzone przez algierskie władze zaproszenie lub rezerwacja hotelu. W Polsce Ambasada Algierii znajduje się w Warszawie przy ulicy Krasickiego 10. W Nawakszut ambasadę Algierii można znaleźć przy Ilot a Tevragh Zeina w północnej części miasta.
  Algierska wiza umożliwia swobodne podróżowanie tylko po północnej części Algierii, do podróży na południe wymagane są dodatkowe pozwolenia.
• Mali
  Do wjazdu do Mali niezbędna jest uprzednio zdobyta wiza. Najbliżej Polski można ją załatwić w ambasadzie Mali w Berlinie, gdzie jednokrotna wiza ważna jeden miesiąc kosztuje 50 euro, a do jej uzyskania poza paszportem potrzebna jest jego kopia, dwa zdjęcia, wypełniony formularz, rezerwacje przelotów i hotelu (lub inny plan podróży) oraz poświadczenie szczepienia przeciw żółtej febrze. Formularze można składać codziennie od 10:00 do 15:00, odbiory wiz tylko we wtorki i czwartki w tych samych godzinach lub korespondencyjnie. Na wizę trzeba czekać tydzień (albo trzy dni po opłaceniu dodatkowych 50 euro za tryb ekspresowy).
  Ambasada Mali w Nawakszut znajduje się na rogu ulic Moctar Ould Daddah i Yasser Arafat w północnej części miasta i wydaje wizy w przeciągu godziny. Wizy jednokrotne ważne 30 dni kosztują 650 ugija.
• Senegal
  Polacy (jak również pozostali obywatele Unii Europejskiej) mogą wjeżdżać do Senegalu na okres do 90 dni bez wiz. Przekraczając granicę możemy być poproszeni o podanie nazwy hotelu, w którym będziemy przebywać. Władze Senegalu rozważają przywrócenie płatnych wiz.

Polska ambasada w Mauretanii

W Mauretanii nie ma polskiej placówki dyplomatycznej. Terytorialnie Mauretanię obsługuje ambasada w Rabacie (Maroko), telefon dyżurny: +212 767 35 85 72, adres internetowy: www.gov.pl/web/maroko.

W Nawakszut jest Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej, telefon dyżurny: +222 42 30 24 20.

Obywatele polscy przebywający w Mauretanii uprawnieni są do pomocy dyplomatycznej i konsularnej państw członkowskich Unii Europejskiej posiadających w tym kraju placówkę dyplomatyczną, na takich samych warunkach, na jakich państwa te pomagają swoim obywatelom.

Dojazd i samoloty

Do Mauretanii można przylecieć samolotem albo wjechać lądem. Aktualnie nie ma połączeń morskich łączących porty Mauretanii z zagranicą.

• Sahara Zachodnia / Maroko
  Pomiędzy Saharą Zachodnia (Marokiem) i Mauretanią jest tylko jedno przejście graniczne, w Guerguerat na północ od Nouadhibou, czynne tylko w ciągu dnia. Pomiędzy posterunkami Maroka i Mauretanii znajduje się pas ziemi o szerokości około 3 km formalnie kontrolowany przez Polisario (siły zbrojne Sahary Zachodniej) - formalnie, gdyż nie ma tu żadnych posterunków kontrolnych. Droga przez ten obszar częściowo jest nieutwardzona i lawiruje pomiędzy kupami piachu i kamieni. Jest to również teren, który nadal uważa się za zaminowany, więc lepiej trzymać się wyjeżdżonych śladów. Z powodu konfliktu pomiędzy Marokiem i Saharą Zachodnią przejście to bywa okresowo zamykane.
• Algieria
  Jedyne przejście graniczne znajduje się na dalekiej północy Mauretanii, na południe od algierskiego Tindouf. Choć droga ta jest otwarta wymaga pokonania kilkuset kilometrów pustynnego szlaku (po stronie Mauretanii, od Zouérat do granicy) i nie jeździ tamtędy żaden transport publiczny. Przejechanie tej granicy w dowolną stronę wymaga uzyskania odpowiednich pozwoleń ze strony władz Mauretanii i Algierii.
• Mali
  Granicę z Mali można przekroczyć w wielu miejscach, dopełniając formalności wjazdowych w najbliższych miastach po obu stronach granicy. Tylko jednak w jednym przypadku oba kraje łączy droga asfaltowa: pomiędzy Ayoun al Atrous w Mauretanii a Nioro w Mali.
• Senegal
  Główne przejście graniczne pomiędzy Mauretanią i Senegalem znajduje się w Rosso, około 200 km na południe od Nawakszut. Granicę tą owiewa legenda korupcji, ale dotyczy to chyba wyłącznie turystów zmotoryzowanych - przekraczając ją z plecakiem nie spotkała mnie żadna przykra niespodzianka, próba wyłudzenia itp. Granicę wyznacza w tym miejscu rzeka Senegal, którą pokonuje się promem. Prom kursuje tylko pięć razy dziennie i kosztuje 500 ugija za samochód, piesi nie płacą nic. Poza godzinami kursowania promu za około 10 ugija można przeprawić się łodzią. Po Mauretańskiej stronie na podróżnych czekają taksówki wieloosobowe do Nawakszut (350 ugija + 50 za bagaż, 210 km, trzy i pół godziny jazdy).
  Spokojniejsze i niezainfekowane korupcją przejście graniczne znajduje się w Diama, 30 km na północ od Saint-Louis w Senegalu, gdzie rzekę Senegal pokonuje się tamą (300 ugija za przejazd samochodem, przejście czynne od 8:00 do 18:00). Do Diama jednak bardzo trudno jest znaleźć transport publiczny. Dodatkowo, trasa w Mauretanii wiedzie przez Park Narodowy Diawling, za przejazd którego trzeba zapłacić 400 ugija (około 8 euro).
  Granicę z Senegalem można jeszcze przekroczyć w Podor i Bakel, ale w miejscach tych nie ma możliwości transportu przez rzekę samochodów.

Samoloty

Główny międzynarodowy port lotniczy Mauretanii to Nouakchott-Oumtounsy International (kod IATA: NKC). Kilka połączeń międzynarodowych - do Casablanki i na Wyspy Kanaryjskie obsługuje lotnisko w Nouadhibou (NDB). Sezonowo, z Maroka latają samoloty do Zouérat (OUZ) oraz z Francji samoloty czarterowe do Atar (ATR).

Regularnych, bezpośrednich połączeń rejsowych z Polski do Mauretanii nie ma. Bilet powrotny z Warszawy z przesiadką w Stambule kosztuje około 1100 euro.

Bezpośrednio do Mauretanii z innych państw i regionów Afryki można przylecieć między innymi z (ceny biletów w jedną stronę, w euro) Abidżanu (350), Algieru (200), Bamako (205), Casablanki (250), Dakaru (180), Konakry (260), Las Palmas (190) i Tunisu (160).

Ceny biletów lotniczych ulegają ciągłym zmianom. Ponieważ bilet lotniczy stanowi często największy pojedynczy koszt w budżecie wyprawy warto poświęcić czas na znalezienie najkorzystniejszej oferty. Sposób, w jaki szukam tanich biletów lotniczych do Afryki opisałem na stronie Bilety lotnicze.

Zdrowie

Mauretania wymaga od przyjezdnych poświadczenia szczepienia przeciwko żółtej febrze, ale tylko w przypadku przyjazdu z kraju, na obszarze którego choroba ta występuje (wśród krajów sąsiadujących są to Senegal i Mali). Wymóg ten nie jest zawsze egzekwowany.

Ryzyko zachorowania na malarię w Mauretanii występuje przez cały rok w południowej części kraju. Na północy Mauretanii, w tym w Nouadhibou i w Zouérat malarnia nie występuje. W środkowej części kraju, np. w Atar, malaria jest obecna tylko w porze deszczowej - od czerwca do października. Zaopatrzenie w środki antymalaryczne, nawet w stolicy, jest słabe. Więcej o malarii na stronie Malaria w Afryce.

W Mauretanii mogą występować sezonowe nasilenia zachorowań na przenoszoną przez komary dengę. Z tego powodu warto unikać kontaktów z tymi owadami. Wokół zbiorników słodkiej wody istnieje ryzyko zachorowania na przenoszoną przez pasożytnicze przywry bilharcjozę. Najlepszą metodą uniknięcia zachorowania jest unikanie kontaktu z taką wodą.

Przewodniki, GPS i mapy

Przewodniki

• Lonely Planet „West Africa” (wraz z całą Afryką Zachodnią, j. angielski).

GPS

Mapy do odbiorników GPS dostępne są na urządzenia przenośne (telefony, tablety) oraz urządzenia GPS firm Garmin i TomTom.

Zapis podróży po Mauretanii w formacie GPX: mauretania.zip (275 KB).

• OpenStreetMap (pod linkiem podgląd mapy)
  Mapa całego świata dostępna na telefony, tablety i urządzenia Garmin. Z map OpenStreetMap korzysta wiele aplikacji, w wersji na Androida polecam OsmAnd. Bogata w szczegóły i za darmo. OpenStreetMap zawiera wszystkie drogi i punkty szczególne tej relacji.
• Garmin
  Mauretania występuje w pakiecie z całą Afryką Północną i Bliskim Wschodem - City Navigator Middle East & Northern Africa NT, która kosztuje 110 euro.
  Garmin oferuje również mapę TopoActive Africa (50 euro), poza Mauretanią zawierającą cały kontynent i opartą wprost na danych OpenStreetMap (dostępnych za darmo).
• TomTom
  Mapa Mauretanii w pakiecie z całą resztą świata kosztuje 175 zł (dostępna jako jednorazowe pobranie). Dokładność i szczegóły tej mapy można ocenić na stronie TomTom MyDrive.

Zobacz również mapę Mauretanii na Google Maps.

Mapy papierowe

W kolejności od najdokładniejszych (teoretycznie, mała skala nie zawsze oznacza większą dokładność):

• ITMB Mauritania 1:2 000 000
• Reise Know-How West Africa, Sahel Countries 1:2 200 000 (razem z Mali i Nigrem)
• IGN Mauritanie 1:2 500 000

Pieniądze

Walutą Mauretanii jest ugija (symbol międzynarodowy - MRO), która dzieli się na 5 chum. Aktualna ugija zastąpiła w 2017 roku poprzednią ugiję, która była warta 10 razy mniej (1 nowa ugija = 10 starych ugija). Do tej pory ceny mogą być podawane w starych ugija i trzeba uważać, by dziesięciokrotnie nie przepłacić.

Kursy wymiany:

• 1 EUR = 39 ugija
• 1 USD = 36 ugija
• 1 GBP = 46 ugija

Polskie złotówki w Mauretanii są bezwartościowe. W celach porównawczych można założyć, że 25 ugija to 3 złote.

Bankomaty dostępne są tylko w większych miastach. W miastach znajdziemy też biura wymiany walut, większość banków nie świadczy usługi wymiany.

Zagrożenia

Zagrożenie pospolitą przestępczością w Mauretanii jest niewielkie, jest to stosunkowo bezpieczny pod tym względem kraj. Istnieje jednak zagrożenie związane z działalnością islamistów powiązanych z Al-Kaidą, operujących w interiorze oraz na południu przy granicy z Mali. W niedalekiej przeszłości zdarzały się w tych regionach porwania.

Realne zagrożenie czyha na podróżnych w bezpośrednim sąsiedztwie granicy z Saharą Zachodnią, które to tereny mogą być zainfekowane minami. Niebezpieczny jest również główny szlak łączący Mauretanię z Algierią - zdarzało się, że pojazdy przemieszczające się tą drogą były ostrzeliwane przez lotnictwo marokańskie.

Skróty najważniejszych wiadomości z Mauretanii, które mogą mieć wpływ na podróż, publikuję na stronie Wiadomości z Mauretanii.

Wiadomości bezpośrednio z Mauretanii dostarcza między innymi serwis Le Calame (j. francuski).

Język

Językiem urzędowym Mauretanii jest arabski. Ze względów historycznych najbardziej rozpowszechnionym językiem obcym jest francuski. Poza arabskim i francuskim, trzy najpopularniejsze języki rodzime to fula i wolof przy granicy z Senegalem oraz soninke przy granicy z Mali.

Internet i telefon

Internet

Darmowy Internet oferują tylko lepsze hotele i restauracje. Publiczny dostęp do Internetu zapewniają kafejki internetowe, które można znaleźć w większych miastach.

Mobilny Internet oferowany przez lokalnych operatorów kosztuje około 75 ugija za 1.5 GB.

Telefon

Międzynarodowy numer kierunkowy do Mauretanii to +222. W kraju jest trzech operatorów telefonii komórkowej (w kolejności ilości użytkowników, lista nie zawiera operatorów wirtualnych):

• Moov (Mauritel) (największy zasięg 4G)
• Chinguitel
• Mattel

Lokalna karta SIM kosztuje 50 ugija, przy zakupie niezbędne jest okazanie paszportu. Minuta połączenia do Polski z lokalnej karty SIM kosztuje około 12 a wysłanie SMS-a 4 ugija.

Połączenia roamingowe z Mauretanii oferuje tylko Plus i Orange. Minuta połączenia do Polski kosztuje około 8 zł, odebranie połączenia z Polski - od 5 do 8 zł, wysłanie SMS-a od 1.50 do 2.00 zł.

Komunikacja

Najpowszechniejszym środkiem komunikacji publicznej w Mauretanii są taksówki wieloosobowe i minibusy, uzupełnione na prowincji pick-upami. Pomiędzy Nouadhibou a Zouérat kursuje słynny pociąg transportujący rudę żelaza, jak również pasażerów. Kilka najpopularniejszych tras obsługują połączenia lotnicze.

W Mauretanii obowiązuje ruch prawostronny. Litr benzyny bezołowiowej kosztuje 43, a oleju napędowego 39 ugija. W odległych miejscach zdarzają się braki paliw na stacjach. Wszystkie drogi w Mauretanii są bezpłatne.

• Taksówki i minibusy

  Różnej jakości minibusy i taksówki wieloosobowe jeżdżą po nielicznych asfaltowych drogach Mauretanii, a tam gdzie drogi są gorsze flotę uzupełniają pick-upy. Najlepsze minibusy są czyste, wyposażone w klimatyzację, przewożą tylko tylu pasażerów, ile jest miejsc oraz odjeżdżają o wyznaczonej godzinie. Zdecydowanie bardziej powszechne taksówki wieloosobowe dorównują niewygodą podobnym środkom transportu, jakie można znaleźć w tej części Afryki Zachodniej, upychając na tylnej kanapie czterech pasażerów a na fotelu z przodu dwóch. Samochody te odjeżdżają po skompletowaniu wszystkich pasażerów.

• Pociąg

  Jedyna nitka kolei łączy Nouadhibou z kopalnią rudy żelaza w Zouérat. Pociąg po drodze zatrzymuje się w Choum, skąd można złapać dalszy transport do Atar. Liczący ponad 200 wagonów skład uchodzi za najdłuższy na świecie, ale posiada tylko dwa wagony osobowe i kilka lawet (rozładunek lawet jest możliwy tylko w Nouadhibou i Zouérat). Przejazd w wagonach towarowych, w których przewożona jest ruda żelaza jest darmowy.

• Samoloty

  Jedyne lokalne linie lotnicze - Mauritania Airlines - oferują połączenia lotnicze z Nawakszut do Nouadhibou, Zouérat i Néma. Bilet w jedną stronę do Zouérat kosztuje około 3 000 ugija.

Hotele

Spektrum możliwości noclegowych w Mauretanii rozciąga się od prostych kwater zwanych tutaj auberges, trudno wpisujących się w europejską definicję hotelu, po wysoki standard tych ostatnich. Hostel jest instytucją tutaj nieznaną. Dysponując własnym namiotem można skorzystać z kilku kempingów. Koszt noclegu w najtańszym hotelu to około 500 ugija.

Gniazdka instalacji elektrycznych są takie same, jak w Polsce. Napięcie w sieci wynosi 220V, 50Hz.

Jedzenie i zakupy

Specyfikę kulinarną mauretańskiej kuchni kształtuje kozina, którą Maurowie zdają się spożywać w sosie własnym i bez przypraw (nawet bez soli). Na ratunek wybrednym przychodzą lokale prowadzone przez południowców, w których dostępne są dania typowe dla krajów położonych nieco dalej na południe od Sahary. Na ulicy najczęściej można znaleźć mikrogastronomie oferujące kanapki z bagietki.

W Islamskiej Republice Mauretańskiej napoje alkoholowe nie są dostępne.

• Zakupy

  Wszystkie ceny w ugija.
  Zakupy w sklepie lub na ulicy: bagietka lub bułka - 10, cztery pomidorki - 20, duże mango - 10, cola - 40, woda - 10.
  W restauracji: danie główne - od 150 do 400, espresso - od 60 do 90.

---

Nawakszut

Stolica Mauretanii to zapatrzona w pustynię aglomeracja, odwrócona od oceanu plecami. Atlantyk położony jest kilka kilometrów na zachód od miasta i choć znajduje się tam ważny dla miasta port rybacki nie jest on jego częścią. W Nawakszut dominuje niska zabudowa a w zaułkach i bocznych alejkach zalega piasek Sahary.

Główny bazar w centrum miasta - Marché de la Capitale - nadaje kolorytu matowej barwie stolicy. Mieszają się tutaj kolory indygo szat Maurów z plastikowymi sandałami i modlitewnymi dywanikami. Wspomniany wcześniej Port de Pêche to moim zdaniem największa atrakcja Nawakszut, choć podobny spektakl kolorowych łodzi można oglądać np. w Saint-Louis lub Dakarze.

Większość sklepów, knajp i kafejek internetowych otwartych jest tylko rano i późnym popołudniem. Między godziną 12 a 16, centrum miasta pogrążone jest w letargu, w tym czasie interesy można załatwić jedynie na funkcjonującym na pół gwizdka bazarze. Banki i biura wymiany walut można znaleźć między innymi przy Avenue du General de Gaulle, niedaleko Auberge Menata.

Nawakszut często zapisywany jest w skrócie, jako NKTT.

• Hotele

  Dysponując własnym namiotem dobrym miejscem na nocleg jest Auberge Menata, gdzie rozbicie namiotu na dziedzińcu w cieniu drzewa kosztuje 200 ugija. Oberża jest ogrodzona murem oddzielającym ją od ulicy, z której docierający hałas może być uciążliwy - przydadzą się stopery. Najtańszy pokój kosztuje 600 ugija, hotel oferuje ciepłą wodę pod prysznicem i darmowe Wi-Fi. Podobne warunki znajdziemy w Auberge Triskell (400 ugija za namiot, 600 za najtańszy pokój). Około 2 km na północ od portu rybackiego, Terjit Vacances dysponuje polem kempingowym (250 ugija) i pokojami (od 700 ugija).

• Knajpy

  W okolicach skrzyżowania ulic Cheikh Bouddah Ould El Bousseiry i Abou Bakker As-Siddiq można znaleźć piekarnię, kilka niewyszukanych knajpek i sklepów. W uliczce obok (Diaramouna Soumaré) warto odwiedzić iworyjską restauracyjkę Chez Ivoiryen. Również iworyjskie specjały są specjalnością Yo-Yo 300 metrów dalej na północ przy ulicy Abdallhi Ould Oubeid. Po zachodniej stronie centrum miasta, La Palmeraie oferuje wyśmienitą kawę i ciastka w klimatyzowanym wnętrzu.

• Komunikacja miejska

  Taksówka na wyłączność, na odległość około 5 km przez miasto (np. z portu rybackiego) kosztuje 100 ugija. Dziesięć razy tańsze są tak samo wyglądające taksówki wieloosobowe. By zeń skorzystać, należy zatrzymanego taksówkarza zapytać, czy jedzie tam, dokąd chcemy. Miejscowi wyrobili sobie system pokazywanych ręką symboli - na przykład cztery palce bez kciuka oznaczają rondo BMD obok bazaru w centrum (popularny punkt, w którym gromadzą się taksówki).

• Komunikacja międzymiastowa

  Taksówki wieloosobowe do Rosso na granicy z Senegalem kosztują 350 ugija plus 50 za bagaż. Przejazd 210 km zajmuję trzy i pół godziny.
  Minibusy do Nouadhibou odjeżdżają z początku drogi RN2 do Nouadhibou tuż na północ od ronda Carrefour Sabah. Na krótkim odcinku tej drogi jest sporo firm transportowych oferujących przejazd na tej trasie. Przykładowo, minibus Premiere Classe odjeżdża o 7:30 rano i kosztuje 600 ugija (nie trzeba dopłacać za bagaż). Przejazd 480 km zajmuje prawie 6 godzin.

Nouadhibou

Nouadhibou, które znałem sprzed 16 lat już nie istnieje. Pachnące prowincją pustynne miasteczko przeobraziło się w sporej wielkości miasto - główne ulice utwardzono, dodano szerokie chodniki, z portu usunięto wraki. Nouadhibou zostało nieco uporządkowane, ale straciło też na charakterze, którym witało podróżnych, zwłaszcza tych, jadących z północy.

Atutem drugiego pod względem wielkości miasta Mauretanii pozostał port rybacki z tysiącami łodzi, rybim smrodem i wszystkim tym, co się wiążę z handlem rybami. Jest co oglądać.

Darmowe Wi-Fi można znaleźć w restauracji Galloufa, po sąsiedzku z hotelem Tasiast.

• Hotele

  Położony w centrum miasta Baie Du Lévrier posiada kilka skromnych pokoi wokół piaszczystego dziedzińca, na którym można rozbić namiot (niestety nie ma tu cienia). Dwójka o wymiarach 2 na 3 metry, w której zmieściły się dwa łóżka i miniaturowa szafeczka kosztuje 500 ugija. Brak Wi-Fi. Cuchnąca wspólna łazienka z karaluchami całe szczęście znajduje się po drugiej stronie dziedzińca.
  Około kilometra dalej na południe Auberge Sahara proponuje podobne ceny i nieco lepsze warunki - pokoje są czystsze a łazienka mniej odpychająca.
  Oba miejsca są słabo oznakowane i z ulicy łatwo je przeoczyć.

• Knajpy

  Le Pecheur przy głównej drodze RN2, mniej więcej na wysokości lotniska proponuje grillowane ryby i nie tylko w przyjemnej, lokalnej atmosferze.

• Komunikacja

  Minibusy przyjeżdżające z Nawakszut kończą bieg w różnych miejscach miasta, głównie przy drodze RN2 2-3 km na północ od centrum.
  Przejazdy do Dakhla w Saharze Zachodniej organizuje firma El Moussavir Plus, z biurem w północnej części miasta przy drodze RN2. Bilet kosztuje 1000 ugija, odjazd około południa. Przejazd 430 km wraz z przekroczeniem granicy trwa około 8 godzin. Minibus Moussavir dojeżdża tylko do marokańskiego posterunku granicznego, gdzie trzeba przesiąść się na marokański autobus Supratours (w cenie biletu wystawionego przez Moussavir). Po obu stronach granicy można wymienić ugija na marokańskie dinary i na odwrót. Minibusy El Moussavir Plus jeżdżą również do Nawakszut.